Laatst werd er door good old StuBru nog een oud nummer opgerakeld uit de vergeten kelders van mijn memorie. Afin, op die momenten dat mijn lab rats uit de buurt zijn en ik mezelf van het simplistische MNM kan verlossen, in de hoop dat de muziek op StuBru te pruimen valt, wat ook niet steeds het geval is. Doch de gustibus et coloribus et cetera…
Johnny Cash potdorie! Met zijn cover van “Personal Jesus” (van Depeche Mode), die me – via youtube – meteen bij de nog straffere U2 cover van “One” bracht. Maar de sterkste cover van Cash, meiner Meinung nach, is nog steeds “Hurt” welk origineel werd uitgebracht door de Nine Inch Nails, een groep uit mijn late Grunge-jaren, die niemand zich nog herinnert. En ik moest ook even graven om die groep thuis te brengen.
Maar die beklijvende cover (uit 2003) was ik maar even uit het oog verloren. Opmerkelijk dat een eerder eenvoudig arrangement, gedragen door – de toch wel fragiele – stem van Johnny Cash, die niet veel later zou overlijden, zo een beklijvende indruk kan nalaten. De tekst komt dan ook veel beter tot zijn recht dan in het origineel. Vind ik toch.
Bij deze dus de officiële clip, die op zich al de moeite waard is om uit te kijken (doen!) en daaronder een live versie van het origineel in duet met David Bowie (had ik zelfs nog nooit gehoord). Beiden straf, maar Cash, een groots artiest, die is nog een stuk straffer. Een rebel met een goed hart en een slecht karakter; een man naar mijn hart!